همه می‌دانند

این چند روزه دو تا آهنگ هست که دائم گوش می‌دهم. اولی پرتقال که بی‌دلیل من را به یاد زنی می‌اندازد که از بند متادون اوین در تنهایی به یاد فرزندش این شاید لالایی را زمزمه می‌کند. آن یکی بهار که عبدی بهروان‌فر انگار درباره مادربزرگم خوانده.