از تمام ابزار آلاتي كه آدميزاد براي بهتر دروغ گفتن ساخته، «آمار» احمقانه‌تر و به همان اندازه محکم تر از باقی است. كـ... خل‌ها دستگاه عريض و طويلي به نام "مركز آمار ايران" راه‌انداخته‌اند تا به ما بقبولانند نرخ بيكاري تك رقمي شده است.
خب. البته در مقابل آمار نمي‌شود مقاومت كرد. نمي‌شود باطلش كرد يا انقلتي به آن وارد كرد. حرف از يك رقم كلي است و درصد و عدد بازي. حالا تو كه در ايران هستی و هر روز از كنار جماعت بيكار مي‌گذري یا در کنارشان زندگي مي‌كني، يا كه با يك آگهي ويزيتوري براي نشريه‌اي منتشر نشده ده‌ها آدم مدرك به بغل را به صف مي‌بيني، و از آن عجيب تر اينكه با چشم خودت ديده‌اي كه با تعطيلي كارخانه‌هاي نساجي "فقط در يك شهر" بيش از بيست‌هزار نفر بيكار شده‌اند، اگر مي‌خواهي اين ادعاي آماري را طبق اطلاعات و زيسته‌هايت باطل كني، بسم‌الله. اگر می توانی يك دستگاه بروكراتيك بساز و از نو آمارگيري كن. مركز آمار هم هیچ مخالفتي ندارد: «معاون مرکز آمار ایران: آماده مناظره با منتقدان هستیم.» اين عين همان معما-جك مچل‌كننده‌ي بي‌مزه‌اي است كه شوهرخاله‌ي دائم‌اليبوستم در ايام دبستان براي من و پسرخاله‌هايم تعريف مي‌كرد: «دور كره زمين هزار وجبه.» «نه بابا. بيشتر بايد باشه.» «شرط يه جوراب. وجب كن*.» حالا اينها هم ما را مچل كرده‌اند. مي‌گويند نرخ بيكاري تك رقمي است. قبول نداري وجب كن.
اما چرا يكهو امسال بايد نرخ بيكاري تك رقمي مي‌شد و مثلا پارسال-پيرارسال نه؟ اين يكي از آن چيزبازي‌هاي اذناب احمدي‌نژاد است. اينجاي قضيه را از قول وزير كار داشته باشيد: «ميزان تسهيلات پرداختي به متقاضيان طرح‌هاي بنگاه‌هاي اقتصادي زودبازده در سال ۸۴، ۷۲ هزار ميليارد ريال، در سال گذشته (۸۵) ۱۸۰ هزار ميليار ريال و امسال نيز در حدود ۳۰۰ هزار ميليارد ريال است.»
حوصله‌تان را سر نبرم. دوستان ما يك چندصد ميليارد تومني به نام "اعطای تسهیلات به بنگاه های کوچک زودبازده" به چيز گاو زده‌اند و حالا تازه متوجه شده‌اند كه اين طرح‌ها نه تنها اشتغالي ايجاد نكرده بلكه باعث بدهكار شدن بيكاراني شده كه با پشتوانه همین وام ها وارد اقتصاد دلالي ايران شده‌اند و سرمایه شان نابود شده و حالا مانده اند با بازپرداخت وام. اين آینده ای نبود كه نشود پيشبيني‌اش كرد. من كه حال و حوصله خبر خواندن ندارم هم ظرف يكي دو سال گذشته به نقل از چند اقتصاددان خواندم كه اين روز را پيشبيني مي‌كردند (يكي از لذات زندگي در عصر احمدي‌نژاد اين است كه مديران مملكت حواسشان نيست كه دارند درباره‌ي چي حرف مي‌زنند و به ناگهان همه‌ي چيزي كه ما بايد عمري زور بزنيم تا ثابت كنيم را همين‌طور هرتكي اعتراف مي‌كنند: «معاون وزيركار خبرداد: تغيير نگاه وزارت كار از بنگاه‌هاي كوچك به بزرگ») حالا وزارت کار مانده و آن چند صد ميليارد و مشكل بيكاري كه با وخامت بيشتري همچنان پابرجاست. خب. كي مي‌فهمد؟ توي آمار درستش مي‌كنيم. اينطوري.
و حرف بامزه‌اي بزنيم جهت عوض شدن فضا: اول آبان‌ماه روز آمار بود. قاعدتا اينجور روزها بايد سفره ای پهن شود و همايشی برگزار شود. حالا خيال مي‌كنيد همايش روز آمار از جانب مركز آمار ايران (که همانقدر با وزارت کار مرتبط است که شقایق خانم و گودرز خان) كجا برگزار شد؟ «وي در مراسم همايش روز آمار كه در محل مجموعه فرهنگي - ورزشي وزارت كار و امور اجتماعي برگزار شد، افزود:...» سخنرانان چه كساني بودند؟ «معاون برنامه‌ريزي منابع انساني و توسعه كار آفريني وزارت كار و امور اجتماعي در مراسم همايش روز آمار... + » تازه اينكه چيزي نيست. اين يكي را ببينيد: «وزير كار و امور اجتماعي در حاشیه برگزاری همایش روز آمار در مصاحبه با خبرنگاران تصریح کرد: آمار نرخ بيكاري تك رقمي صحيح است + »
* يكي از پسرخاله‌هام تا سيصدتا وجب كرد و بعد خسته شد رفت خوابيد. اين روزها هم حالش خوب است الحمدلله. شنيدم دارد زن مي‌گيرد.
ب.ت:
۱ـ در همين چندوقتي كه از اعلام تك رقمي شدن نرخ بيكاري گذشته، ديدم بعضي دوستان از تقلب در شمارش بيكاران و اين قبيل مسائل نوشته‌اند. من مي‌گويم موضوع اساسي‌تر از اين حرف‌هاست. جمعيت قالب نيروي كار ايران كه با قرارداد موقت استخدام شده‌اند هم نبايد از تعداد بيكاران كسر بشوند. قراردادهاي يك ماهه و دوماهه‌ي سفيد امضا كه يك طرفش «پيمانكار» است، مرز بيكار و شاغل را مخدوش كرده. ما با یک جو اخلاق و اعتقاد به انسان (و نه برده) نمي‌توانيم كارگران قرارداد موقت را شاغل محسوب كنيم.
۲ـ اين پست صرفا جهت مطالعه آن ۱۰ ـ ۲۰ نفري ارسال مي‌شود كه هر روز با جستجوی واژه‌هاي مربوط به مسائل كارگري وارد اين وبلاگ مي‌شوند و آنوقت با چي مواجه مي‌شوند؟ اين حال و روز جفنگ.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر