حتی کاموها هم به پروست‌.. ما که هیچ، ما که پشم

حافظه‌ی فقرا از حافظه‌ی ثروتمندان کم‌مایه‌تر است، در مکان مرجع‌های کم‌تری دارد چون فقرا محل زندگی خود را کم‌تر ترک می‌کنند، در زمان‌ هم با آن زندگی یکنواخت و تیره مرجع‌های کمتری دارد. [...] زمان از دست رفته را فقط ثروتمندان باز می‌یابند. برای فقرا فقط نشانه‌های مبهمی در راه مرگ به جا می‌گذارد.

آدم اول/ آلبر کامو/ ترجمه‌ منوچهر بدیعی