گیجی

من بسیار علاقمندم که پیروزی انقلاب مصر را به مردم این کشور تبریک بگویم. اما گیج شده‌ام که انقلاب مصر دقیقاً در چه زمینه‌ای پیروز شده که یکاره بیایم اینجا و آن پیروزی را تبریک بگویم. بگذارید مکانیزم گیج شدنم را تشریح کنم: آنطور که از ساعتها لم دادن مقابل تلویزیون و پلاس بودن در اینترنت مطلع شده‌ام از زمان جمال عبدالناصر قدرت اصلی در مصر در اختیار ارتش بوده و انور سادات را هم ارتش بعد از ناصر به مردم تحمیل کرد. بعد از ترور سادات، حسنی مبارک هم که از بدنه‌ی ارتش بود با حمایت ارتش به قدرت رسید. در سی سال حکومت مبارک هم که ارتش شریک استبداد او بود ــ دقیق‌تر: پایه‌ی استبداد او بود.. خب، حالا مردم حسنی مبارک را ساقط کرده‌اند. اما باز هم شورایی از ارتش حکومت را در دست گرفته و کار انقلاب به ارتش واگذار شده و مردم هم جدی جدی خوشحالند.. طبیعتا از ارتش نمی‌توان انتظار داشت بر علیه خودش اقدام و نظام خودش را دگرگون کند.. گیج شده‌ام که مردم برای چی خوشحالند؟


نباید بدبین بود. انقلاب که تنها برای رهایی از استبداد داخلی نیست. شاید مردم از وفاداری سگ‌منشانه‌ی دولت‌شان در مقابل قدرت‌های خارجی (اسرائیل و آمریکا) به پا خاسته بودند و حالا از رسیدن به این هدف خوشحالند. در این صورت هم باز اوضاع مصر من را گیج می‌کند چون ارتش مصر نه فقط بلحاظ مالی وابسته، که اساساً ساخته‌ی دولت آمریکاست و در وقایع اخیر نشان داد که فرمانده‌ واقعی‌اش کیست. پس تغییراتی که به دست چنین ارتشی صورت بگیرد، هر نتیجه‌ای که داشته باشد قطعاً به رهایی از سلطه‌ی آمریکا منجر نخواهد شد. پس مردم نه از شر مستبد داخلی خلاص شده‌اند و نه از شر سلطه‌گر خارجی.. جریان چیست؟ اینها برای پیروزی کدام انقلاب خوشحالند؟

با این اوصاف امیدوار نیستم که انقلاب مردم مصر به ثمر بنشیند. اما آرزومندم.


پی‌نوشت: از حسرت کشان و چس ناله کنان حرفه ای/گودری که بگذریم نمی‌دانم چه اصراری است که شورش مصر را به تاریخ ایران بچسبانیم. ولی گویا اصراری "هست". یکی آن را به انقلاب 57 و دیگری به جنبش سبز نسبت می‌دهد و مقایسه می‌کند. از نظر من هرچند وقایع مصر (از این جهت که مردم می‌دانند چه نمی‌خواهند اما نمی‌دانند که چه می‌خواهند) به انقلاب 57 نزدیک‌تر است، اما دور از انصاف و ناشی از نادانی است که وقایع مصر را با بلوغ سیاسی حیرت آوری که مردم در جنبش سبز نشان دادند/می‌دهند مقایسه کنیم.
با توجه به اینکه عده‌ای به مقایسه‌ی وقایع تاریخی در این دو کشور اصرار دارند، طی گپ زدن با رفیقی به این نتیجه رسیدیم که شبیه‌ترین واقعه‌ی تاریخی ایران و وقایع اخیر مصر، ماجرای آغاز قیام مشروطه به قصد سرنگونی عسگر گاریچی است.